Games Corner

Cybeł

W tym miesiącu deadline jest dziewiątego, o 17. Z tym, że najprawdopodobniej będziemy musieli październik odpuścić. Raz, że nie ma jeszcze ani jednego tekstu, a został tydzień, dwa, że Sarius w tym miesiącu nie może zająć się DTP, a ja też się nie wyrobię. Poza tym, u nas wszystko w porządku Razz

.

Cybeł

Czołem lenie.

Deadline jest 11.11.2007 ( Qn'ik patriotycznie pojechał Smile

). Proszę Was o przesyłanie tekstów, żeby nie było takiej sytuacji jak ostatnio, że numer nie wsyzedł.

Solar

Ode mnie będą dwie zapowiedzi i jedną/dwie recenzje Smile

No i hyde park Razz

A jak z waszym pisaniem?

Phantasmagor

Wysłałem reckę, HP i zapowiedź Smile

)

Solar

Ja dzisiaj wysyłam dwie recenzje, dwie zapowiedzi i HP Smile

aaa4

- Och, naprawdę? - spytała z przekąsem. - A co z tobą?
Spojrzał na Virginię.
- Ja? Będę potrzebował mnóstwa sympatii, pociechy i zrozumienia.
- Coś mi się wydaje, że wiem, u kogo będziesz tego szukał. Ginny, chyba nie pozwolisz mu chlipać na twoim ramieniu?
Virginia z trudem ukryła lekki uśmiech.
- Mężczyzna, który umie gotować, dostanie od kobiety wszystko, czego zechce - palnęła bez namysłu.
- Muszę o tym pamiętać - powiedział z przewrotnym błyskiem w oku. - Zjedz jeszcze trochę, Ginny.
- Dziękuję. Mógłbyś mi podać keczup?
- Boże, ale romantycznie - jęknęła młodsza siostra. - Będzie z was wspaniała para.
Debby opuściła ich w godzinę później. Zrobiła to niezbyt chętnie. Głośno utyskiwała na konieczność powrotu do swojego mieszkania, ale kiedy machała im ręką na pożegnanie, w jej oczach malowało się autentyczne zainteresowanie.
Virginia patrzyła przez chwilę na mały sportowy samochód skręcający z podjazdu na drogę między sosnami. Potem odwróciła się do Ryersona. Na jego wargach igrał leniwy uśmieszek.
- Dwoje ludzi tego samego pokroju - powiedział z wyraźnym zadowoleniem. - Co ty na to, Virginio?
Gdzieś w głębi duszy usłyszała kuszącą zapowiedź szczęścia. Nie chciała w nią uwierzyć, ale i nie potrafiła jej się oprzeć. Zrobiła unik i odpowiedziała wymijająco:
- Trochę za wcześnie, żeby o tym mówić.
- Nie dla mnie. Tobie jednak dam tyle czasu, ile tylko zechcesz. - Pieszczotliwie pogładził ją po policzku. - Nie będziemy o niczym decydować natychmiast. Jesteśmy dorośli i nie musimy się spieszyć.
- Tak - powiedziała. - Mamy czas. - Tyle mogła zaryzykować. Przecież Ryerson nie prosił o wiele.
- Mam wrażenie, jakbym cię znal od dawna, Virginio. - Przesunął palcem wzdłuż jej szyi i linii ramienia. - Wczoraj powiedziałaś, że czasem pragniesz przyjaźni z mężczyzną.
- To prawda - potwierdziła z przekonaniem. Czuła, że przyjaźń z Ryersonem jest całkiem realna. A później - kto wie - może zmieni się w coś innego, bardziej intymnego? Virginia wiedziała, że obce jej jest uczucie wielkiej namiętności. Po raz pierwszy od śmierci męża zatęskniła jednak za ciepłym i dającym poczucie bezpieczeństwa związkiem.
Spróbowała powstrzymać swoje galopujące myśli. Wszystko toczyło się zbyt szybko. Na razie powinno jej wystarczyć, że oboje z Ryersonem świetnie się rozumieją. Po raz pierwszy w życiu łączyła ją taka zachwycająca duchowa więź z mężczyzną. Potrzebowała jednak czasu, aby w pełni zrozumieć to nadzwyczajne zjawisko i móc się nim prawdziwie cieszyć.
- Bez pośpiechu - obiecał jeszcze raz. - Wiem, że ty i ja zostaniemy w koń